Walenty Błażejewski

 

Urodził się 27 stycznia 1878 roku w Kłecku (woj. wielkopolskie). Członek

Towarzystwa Gimnastycznego Sokół. Osiedlił się we Wronkach, jako dojrzały

mężczyzna. 27 grudnia 1918 roku został członkiem powstałej 11 listopada 1918

roku Rady Robotniczo-Żołnierskiej, z której zrodził się wkrótce polski Komitet

Tajny.

Błażejewski, stając na czele sokołów, przekształcił organizację w oddział zbrojny

(składający się z blisko 100 ochotników). Celem działania w ramach Powstania

Wielkopolskiego było opanowanie niemieckich oddziałów wojskowych oraz

​

zdobycie więzienia, co miało miejsce 30 grudnia 1918 roku. Powstańcy zdobyli

park artyleryjski, przejęli cekaemy i karabiny ręczne, co pozwoliło dozbroić

wronieckich powstańców.

Pod dowództwem naczelnika Błażejewskiego ochotnicy walczyli także w drodze

do Miałów, uczestniczyli w potyczkach pod Klempiczem, Sierakowem i

Kamionną.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Walenty Błażejewski pozostał we

Wronkach, piastując stanowisko naczelnika Sokoła, aktywnie uczestnicząc w

życiu miasta. Zmarł 22 stycznia 1951 roku.

W 1969 roku, z okazji obchodów 50. rocznicy wybuchu Powstania

Wielkopolskiego, Muzeum Ziemi Szamotulskiej urządziło wystawę, podczas

której pamiątki rodzinne prezentowała córka Klara.